همشهری آنلاین - زهرا بلندی: در گذشته رسم خیلی از پدران این بود که روزهای محرم دست بچه‌ها را بگیرند و آنها را برای شرکت در روضه امام حسین(ع) به حسینیه و تکایا ببرند؛ رسم خانه مرحوم حاج «محمدباقر بازاردوز»، از قدیمی‌های خیابان پنجم نیروی هوایی، هم همین بود. بعد از فوت حاج محمدباقر، پسرش حاج «احمد بازاردوز» هم راه پدر را پیش گرفت و بچه‌هایش را هیئتی بار آورد. حاج احمدآقا که حالا ۹۲سال از عمرش می‌گذرد از سال‌های قدیم جزو دست‌اندرکاران هیأت‌ها بود و وقتی بوی محرم می‌آمد خانه‌اش را سیاه می‌بست و بساط هیأت امام حسین(ع) را به پا می‌کرد.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
سال‌ها به همین منوال سپری شد تا روزی که «حاج عباس»، پسر حاج احمد، که ضمن همراهی همیشگی پدر در حسینیه و تکایا هر کاری از دستش برمی‌آمد برای هیأت امام‌حسین(ع) انجام می‌داد، در سفر به سوریه خواب می‌بیند قطعه زمینی را به نام حضرت رقیه(س) نامگذاری کرده است. پسر بعد از برگشت از سفر، پدرش را در جریان خواب قرار داد و اولین جرقه برای شکل‌گیری بیت رقیه(س) زده شد. کسی که سال‌ها هیأت انتهای خیابان «ساعتچی‌فر» را اداره می‌کرد، سال ۱۳۷۴ ملک گرمابه سابق را در ابتدای همین خیابان خرید و با ساخت آن به نیت حضرت رقیه(س) حسینیه بیت رقیه(س) راه‌اندازی شد.
تجمع عزاداران تا فلکه دوم نیروی هوایی
وقتی حسینیه در ۲ طبقه ۶۰۰ متری شبستان ساخته شد، کمتر کسی فکر می‌کرد روزی بیت رقیه(س) میزبان ده‌ها هزار نفر باشد و حضور جمعیت به خیابان‌ها هم کشیده شود. حالا استقبال مردم چنان است که طی سال‌ها به ویژه در شب‌های قدر و روز تاسوعا و عاشورا، بیت‌رقیه‌ای‌ها در کوچه و خیابان‌های اطراف حسینیه می‌نشینند. مثلاً در شب‌های قدر خادمین این حسینیه تا فلکه دوم نیروی هوایی بلندگو می‌گذارند تا مردمی که در خیابان نشسته‌اند هم از این مراسم بهره‌مند شوند. برای نماز روز عاشورا هم ۴ روحانی در ۴ جای مختلف مستقر می‌شوند تا همه مردم بتوانند به جماعت نماز ظهر تاسوعا و عاشورا را اقامه کنند.
روزهای این‌چنینی سال در ۲ طرف خیابان پنجم نیروی هوایی تا چشم کار می‌کند موتور و ماشین پارک شده و گاهی اوقات مردمی که در شب‌های قدر به اینجا می‌آیند، بالغ بر ۴۰، ۵۰ هزار نفر می‌شوند. از قدیم حجت‌الاسلام و المسلمین هاشمی‌نژاد سخنران هیأت بیت‌رقیه(س) است و در استقبال گسترده مردم از جلسات این هیأت نقش قابل توجهی داشته است. همین استقبال چشمگیر دلیلی شد که در سال‌های ۸۵ تا ۹۱ املاکی از ضلع جنوب حسینیه خریداری و حسینیه گسترش یابد. بیت‌رقیه(س) از خیابان شهید محسنی توسعه پیدا کرد و درب جنوبی مدخل ورودی خواهران شد و اکنون هزار و ۲۰۰ متر به شبستان بانوان و هزار و ۲۰۰ متر به شبستان آقایان اختصاص دارد.
حامی ۲۵ هزار یتیم
جالب است که فعالیت‌های حسینیه بیت رقیه فقط به برگزاری مراسم مناسبتی طی ۱۱ روز محرم، ۳۰ روز ماه مبارک رمضان، ۱۰ روز ایام فاطمیه و یک روز عرفه خلاصه نمی‌شود و روزهای دیگر سال هم اقدامات فرهنگی و اجتماعی در آن رواج دارد. یکی از اهداف حسینیه جذب کودکان است و به همین دلیل یکی از فعالیت‌های مهم حسینیه از سال ۱۳۷۵ تاکنون جذب کودکان ۴ تا ۷ساله برای شرکت در کلاس‌های حفظ قرآن است. بخش دیگر کار، متناسب با اسم حضرت رقیه(س) ، فعالیت دارالیتام است که با توفیق جذب حامی برای بیش از ۲۵ هزار یتیم در کشور و کربلا و نجف همراه بوده است. انتشار مجموعه سخنرانی‌ها و تألیفات حجت‌الاسلام والمسلمین هاشمی‌نژاد نیز یکی دیگر از تلاش‌های گروهی در این حسینیه است.
۲۷ سال عضویت در هیأت
حاج عباس، کسی که خوابش بهانه‌ای برای شکل‌گیری این هیأت با چنین سازوکاری بوده و این روزها در اجرای هرچه بهتر برنامه‌های حسینیه بی‌ادعا تلاش می‌کند، اهل صحبت کردن درباره فعالیت‌هایش نیست. به همین دلیل، سراغ «عباس عظیم‌پور»، یکی از قدیمی‌های هیأت، می‌رویم تا کمی درباره اینجا برایمان حرف بزند. به قول خودش، او به اینجا می‌آید تا هر کاری از دستش برمی‌آید انجام بدهد؛ فرقی نمی‌کند این کار مشارکت در توزیع غذای نذری باشد یا جفت کردن کفش‌های عزاداران؛ عظیم‌پور همه را برای رضای خدا انجام می‌دهد.
اوکه ۷۴ سال دارد، معتقد است از وقتی پایش به هیأت باز شده، گره‌های زندگی‌اش هم به راحتی باز می‌شوند و با قدم گذاشتن در راه امام حسین(ع)، آسودگی و آسایش به خانه‌اش آمده است. خودش در این باره می‌گوید: «من از بدو شکل‌گیری این هیأت عضو آن هستم و خوب می‌دانم خیلی‌ها از راه‌های دور و نزدیک به اینجا می‌آیند و همین‌جا می‌مانند. می‌آیند، حاجت می‌گیرند و دیگر نمی‌روند.»
عظیم‌پور که به جز این هیأت در برخی هیأت‌های دیگر هم حضور فعال دارد، درباره دلیل استقبال زیاد مردم از برنامه‌های این حسینیه می‌گوید: «مراسم عزاداری اینجا ساعت ۱۰، ۱۱ شب تمام می‌شود و همین باعث می‌شود هم عزاداران راحت‌تر به خانه‌هایشان برگردند، هم همسایه‌ها اذیت نشوند. دسته هم به آن شکلی که امروز باب شده و خیلی‌ها آن را نمی‌پسندند، نداریم. شب شام غریبان زنان و مردان حسینیه بیرق و شمع دستشان می‌گیرند و بدون طبل و سنج، تا فلکه دوم نیروی هوایی می‌روند و برمی‌گردند.»
نظر شما